Chorobie nowotworowej bardzo często towarzyszy depresja. Szacuje się, że częstość występowania depresji u chorych na raka wynosi od 23 do 60 procent. Rozpoznawanie tych zaburzeń u osób chorych na nowotwory nie jest łatwe, ponieważ wiele objawów takich jak- brak apetytu, spadek masy ciała, zmęczenie, spadek nastroju, brak energii, zaburzenia snu i koncentracji może wynikać z progresji choroby lub stresu, jaki jej towarzyszy. Należy od razu podkreślić, że taki stan może być też skutkiem ubocznym terapii. Dlatego wykrywalność depresji przy chorobach nowotworowych jest tak niska. Bardzo ważne jest, aby umieć odróżnić gorszy nastrój od stanu depresji, zabierającej możliwość normalnego funkcjonowania. Depresja nie jest wyczerpaniem, nieprawidłowym myśleniem, zaburzeniem osobowości. To choroba wymagająca dodatkowego leczenia a przede wszystkim nie wolno się jej wstydzić.

Obserwuj siebie i swoich bliskich

W całym procesie leczenia należy bacznie siebie obserwować. Oczywiście, jest to zadanie nie tylko dla pacjenta, ale również dla całej jego rodziny i personelu medycznego. W celu ustalenia początku depresji, pomocne mogą być odpowiedzi na następujące pytania:

• Czy przez co najmniej dwa tygodnie czujesz pogorszenie nastroju przez większość dnia?
• Czy zauważyłaś utratę zainteresowania lub brak przyjemności w większości codziennych zajęć?
• Czy odczuwasz niechęć do jedzenia?
• Czy masz problemy ze snem? Bezsenność lub nadmierna senność?
• Czy budzisz się z myślą, że dalsze życie straciło sens lub nie jesteś w stanie go udźwignąć?
• Czy odczuwasz zmęczenie lub brak energii oraz obniżenie koncentracji?

Jeśli powyższe objawy utrzymują się przez dłużej niż dwa tygodnie należy skontaktować się z lekarzem psychiatrą, poinformować o tym lekarza onkologa, skorzystać również z konsultacji psychologicznej. Nigdy nie wolno takiej sytuacji bagatelizować, ani też myśleć, ze te objawy w końcu same ustąpią. Depresję można i trzeba leczyć.